Giderek düşen form grafiği ve belki de düşlere veda

Son 1 haftada aktif ders calisilan gün sayısı:2...Pazar nöbetinden daha kötü bir çarşamba nöbeti, ardından da evde geç yatışlar. Çocuk kaprisleri...Yeterlilik sınavına son 1,5 ay ve kendime baktıkça artık olmayacağına emin gibiyim.

Sözde boş günler

Bugün yine ve güya boştum...her zamanki gibi kapı susmadı...neyse ki cumartesi ve pazar günlerinin morali var. Bazen bu işin olacağına inanıyorum, sadece bazen...

oh be

Cumartesi ve pazar uzun süreli ve verimli çalıştım. Üstelik pazar nöbet de tuttum. Çok şükür...

Sağolun, hepiniz sağolun

    Bugün sınırlı sayıdaki boş günlerimden biriydi. Gel gör ki, ne telefon sustu ne kapının tıklanması kesildi. Birkaç yıl önce hasta refere edilmesi ne de hoş gelirdi, şimdi görmek istemiyorum. Ellerinde ismim yazılı kağıtlar...kilitli kapıyı 10 dakika çalar mı insan? Sadece hasta yakınları değil, değerli arkadaşlarım da yokluklarını göstermediler. Velhasıl bugün de çöpe gitti. Hedefimin %50si kadar çalışabildim. Çalışamadıkça stresli oluyorum. Eve geç geldim. Belki bir ihtimal çocuk uyuyunca cep kitapçıklarından biraz okuyabilirim. Bir ihtimal...Hayatımda belki ilk kez ders çalışmak istiyorum. Heyhat, evli ve çocukluyum!

İlk notlar...

Derneğin yeterlilik sınavına son 2 ay...Tam 1 haftadır kitap kapağı açamadım. Evdeki durum çok etkiliyor, hastanede de zaman bulamıyorum. Hasta mı bakayım, anjiyo mu yapayım? Aslında çalışmaya istekliyim ve motiveyim...tek sorun zaman...mı?